W sobotę 21 lipca Sekretarz Generalny ONZ Ban Ki-mun poinformował o swojej decyzji dotyczącej wysłania do Syrii szefa misji pokojowej ONZ UNSMIS w celu rozpoznania sytuacji. Dzień wcześniej Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła jednogłośnie rezolucję o przedłużeniu mandatu misji o kolejne 30 dni. Decyzja ta zapadła w dniu, kiedy kończył się okres obowiązywania poprzedniego mandatu.

Było to już drugie głosowanie w sprawie Syrii. W czwartek 19 lipca Rosja i Chiny zawetowały projekt rezolucji zgłoszony przez Wielką Brytanię, Francję, Niemcy i Portugalię. Powołując się na Rozdział VII Karty Narodów Zjednoczonych, kraje te zaproponowały wprowadzenie sankcji w przypadku, gdy rząd nie wycofa w ciągu 10 dni wojska i broni ciężkiej z obszarów zamieszkałych przez ludność cywilną. Ponadto Rozdział VII dopuszcza użycie sił zbrojnych, czego obawiają się nie tylko Rosja i Chiny, lecz także kraje położone w pobliżu Syrii.

Stały przedstawiciel Rosji w ONZ Witalij Czurkin argumentował, że sankcje nakładane wyłącznie na rząd syryjski pozostają w sprzeczności z duchem porozumienia z Genewy (na przeprowadzonej w końcu czerwca w Genewie wielostronnej konferencji międzynarodowej przyjęto dokument wzywający do utworzenia rządu jedności narodowej z udziałem zarówno przedstawicieli obecnych władz, jak i opozycji) i nie odzwierciedlają dzisiejszej rzeczywistości w Syrii. Rosja uważa, że zaprzestanie działań zbrojnych i rozpoczęcie dialogu dotyczy obu stron konfliktu a nie tylko władz syryjskich. Natomiast, jak stwierdził rosyjski minister spraw zagranicznych Siergiej Ławrow, kraje Zachodu nie tylko nie wywierają nacisku na uzbrojoną opozycję w Syrii po to, aby rozwiązać syryjski kryzys drogą pokojową, lecz popierają jej bezprawne działania i namawiają do odmowy dialogu. Zdaniem Ławrowa, obie strony powinny w sposób zsynchronizowany wycofać siły wojskowe i ciężkie uzbrojenie z miast. Rosja początkowo zamierzała zgłosić własny projekt rezolucji bez odwołania się do treści Rozdziału VII i nie zawierający żadnych warunków wstępnych co do rozpoczęcia dialogu między obiema stronami syryjskiego konfliktu. Ostatecznie wycofała się z poddania tego projektu pod głosowanie i wykorzystała prawo weta wobec projektu rezolucji zgłoszonego przez państwa NATO.

Również przedstawiciel Chin Li Baodong oświadczył, że proces politycznego uregulowania sytuacji w Syrii powinien być przeprowadzony przez samych Syryjczyków bez jakiejkolwiek ingerencji z zewnątrz. Oprócz Chin stanowisko zbliżone do Rosji zajmuje grupa państw BRICS w skład której oprócz Chin i Rosji wchodzą także Brazylia, Indie i RPA. W przyjętej 29 marca deklaracji państwa te opowiadają się za pokojowymi środkami rozwiązania syryjskiego kryzysu w postaci szerokiego dialogu narodowego odzwierciedlającego uzasadnione aspiracje wszystkich odłamów syryjskiego społeczeństwa oraz poszanowania niezależności, integralności terytorialnej i suwerenności Syrii. Podobne stanowisko zajął Iran. Jak oświadczył rzecznik prasowy MSZ Ramin Mehmanparast, żądania konstruktywnej syryjskiej opozycji powinny być zaspokojone w cywilizowany sposób drogą dialogu z rządem bez zewnętrznego dyktatu i nacisku. W identyczny sposób wypowiedział się także prezydent Libanu Michel Suleiman. Z kolei szef UNSMIS Robert Mood przed miesiącem oskarżył zarówno rząd, jak i opozycję o brak dobrej woli co do osiągnięcia politycznego porozumienia.

W dniu uchwalenia rezolucji o przedłużeniu mandatu misji pokojowej Unia Europejska zapowiedziała wprowadzenie dodatkowych sankcji wobec Syrii. Jak poinformował Sekretarz Wykonawczy Służb Europejskich Działań Zewnętrznych Pierre Vimont, UE zamierza rozszerzyć zakres sankcji na poszczególne osoby i instytucje oraz zwrócić się do państw członkowskich o przeprowadzanie kontroli udających się do Syrii statków i samolotów w celu uniemożliwienia przewozu broni. Równocześnie szefowa unijnej dyplomacji Catherine Ashton wyraziła głęboki żal z powodu tego, że członkowie Rady Bezpieczeństwa nie doszli do porozumienia co do rezolucji zakładającej zastosowanie dodatkowych środków skutecznego i silnego nacisku na zaprzestanie przemocy, odnosząc się do przemocy ze strony rządu a nie aktów terroru dokonywanych przez powstańców. Od maja ubiegłego roku UE wprowadziła w stosunku do Syrii 16 rodzajów sankcji wobec 129 osób i 49 podmiotów prawnych.