No więc Razem teraz faktycznie jest już osobno. Połowa parlamentarzystek wyszła z partii. Oświadczenie w tej sprawie opublikowała Magdalena...
Na początku lat 60. Portugalia była ostatnim z wielkich kolonialnych imperiów, które opierało się falom dekolonizacji, a jej imperium obejmowało...
W niedzielę 22 września odbyły się wybory do parlamentu (landtagu) w niemieckim kraju związkowym Brandenburgia. Są to trzecie wybory do landtagów w...
Adolfo Sánchez Vázquez o moralności i polityce
Jak się powiada Adolfo Sánchez Vázquez, hiszpański filozof zesłany po wojnie domowej do Meksyku,...
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Dorota Jagoda Michalska: Władysław Hasior - dekolonializm, nowoczesność, historia
Jacenty Dędek: Miasto na miarę człowieka
Tomasz S. Markiewka: Nierówności po polsku - liczby już znamy, teraz przemówmy do wyo
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Nie wszyscy pozytywnie oceniają przedsięwzięcie pomyślane przez inicjatorów jako pretekst do refleksji o charakterze moralnym. Jak donosi guardian.co.uk, Centrum Szymona Wiesenthala opisało umieszczenie figury jako bezsensowną prowokację, która obraża pamięć żydowskich ofiar nazistów. Jego izraelski dyrektor Efraim Zuroff oświadczył: Jeśli chodzi o Żydów, to jedyna „modlitwa” Hitlera to ta, żeby zostali wymazani z oblicza Ziemi.
Nadzorujący instalację, Fabio Cavallucci, dyrektor Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, powiedział: Ze strony artysty czy centrum nie ma żadnej intencji obrażania żydowskiej pamięci. To jest dzieło sztuki, które próbuje powiedzieć o problemie kryjącego się wszędzie zła.
Rzeźba stanowi zamiejscowy fragment wystawy Catellana, która trwa obecnie w CSW. Nie jest to pierwszy raz kiedy prace włoskiego artysty w Polsce wywołują duże kontrowersje. Jedną z najsłynniejszych rzeźb jego autorstwa przedstawia postać Jana Pawła II przygniecionego ciężarem meteorytu. Instalacja ta eksponowana w gmachu warszawskiej Zachęty zniszczona została przez ówczesnych posłów ZChN. Sytuacja doprowadziła do ważnej dyskusji na temat cenzury obyczajowej, jako nowej formy ograniczeń narzucanej polskiej sztuce po 1989 r., a także nagonki na dyrektorkę Zachęty, Andę Rottenberg, zmuszoną następnie do złożenia dymisji ze swojej funkcji.
Jarosław Klebaniuk
Łukasz Drozda
Fot. Waldemar Chamala
