Wrocław - Tysiąc osób demonstrowało przeciwko faszyzmowi (akt.)

23 marca w stolicy Dolnego Śląska przy dziesięciostopniowym mrozie pod hasłem „Wrocław dla wszystkich bez nienawiści” odbyła się parada uliczna. Według nieoficjalnych informacji uzyskanych od policji wzięło w niej udział około tysiąca uczestników. Zdaniem organizatorów liczba ta przekroczyła 1200.

Demonstranci zebrali się na placu Wróblewskiego o godz. 16.00. Jeszcze przed rozpoczęciem marszu atmosferę tworzyły kolorowe transparenty, występy samby, klaunic na szczudłach i fantazyjnie przebranych tancerek. Zwracała też uwagę liczna reprezentacja mediów, w tym ogólnopolskich telewizji, a także około dwudziestu samochodów policyjnych z funkcjonariuszami, którzy później zapewniali bezpieczeństwo przemarszu.

Parada wyruszyła o godz. 16.30 z ulicy Mazowieckiej jedną z głównych arterii komunikacyjnych Wrocławia: ulicami Traugutta, Oławską, Kazimierza Wielkiego, minęła po prawej stronie Rynek i Plac Solny, a następnie obeszła starówkę wzdłuż Odry – Nowym Światem i Grodzką, by przez Piaskową, Nowy Targ, św. Katarzyny i Bogusławskiego dojść z powrotem do Placu Dominikańskiego. Tam skręciła znów w prawo na Kazimierza Wielkiego i zawróciła na skrzyżowaniu z Krupniczą. Przemarsz zakończył się o godz. 19.10 na ul. Zamkowej przed Placem Wolności.

W manifestacji brali udział przedstawiciele i przedstawicielki wielu organizacji ze środowisk lewicowych, m.in. Inicjatywy 8 Marca, Stowarzyszenie Q Alternatywie, Centrum Reanimacji Kultury, Komitetu Obrony Pracowników, OZZ Inicjatywa Pracownicza, Polskiej Partii Socjalistycznej, Młodych Socjalistów, Federacji Anarchistycznej z Poznania i Akcji Lokatorskiej. Na czele pochodu widocznych było kilka czarno-czerwonych sztandarów Związku Syndykalistów Polski. Większość organizacji, głosami wytypowanych delegatek i delegatów wygłaszało krótkie przemówienia, które nagłośniano ze środkowej z trzech platform, formujących kolumnę pochodu. W kilku z nich podkreślano antysystemowy charakter parady i konieczność aktywnego przeciwstawienia się różnym formom dyskryminacji.

Treść haseł dotyczyła Wrocławia jako miasta dla wszystkich, bez wykluczania i dyskryminowania kogokolwiek. „Wszyscy razem przeciwko rasizmowi/ nacjonalizmowi / faszyzmowi/ ksenofobii!”, „Wolny Wrocław dla wolnych ludzi!”, „Każdy inny – wszyscy równi!” „Każda inna – wszystkie równe!” – skandowano. Na transparentach można było przeczytać: „Zjednoczeni przeciwko nienawiści, przeciwko nacjonalizmowi”, „Wrocław wolny od homofobii i seksizmu”, „Homo znaczy człowiek”, „Nie dla transfobii”, „Born This Way”, „Muzyka przeciw rasizmowi dla wolności i miłości”, „Rasizm to bzdura. Niech żyje multikultura”, „Lokatorzy przeciw przemocy”, „Chcemy otwartego, bezpiecznego Wrocławia”, „Zjednoczeni wobec nienawiści”, „Więcej miłości, mniej nienawiści”, „Wszyscy jesteśmy równi”.

Pojawiły się także transparenty o bardziej lokalnym charakterze, nawiązujące do spraw mających miejsce we Wrocławiu: „Uwolnić krasnoludki” (aluzja do „Pomarańczowej Alternatywy”, ruchu ośmieszającego system w latach 1980.), „Wagenburg nas zjednoczył”, „Atak na Wagenburg – atakiem na wolną przestrzeń” (aluzja do brutalnego ataku prawicowych ekstremistów na kulturotwórczy skłot i powstrzymania się policji od interwencji 11 listopada 2012), „Paweł Czuma nic nie kuma” (krytyka niekompetentnego i wprowadzającego w błąd rzecznika wrocławskiego magistratu), „Europejska Stolica Kłamstwa” (Wrocław będzie Europejską Stolicą Kultury w 2016 roku).

Aluzją do jednego z głównych haseł narodowców popisały się "weganki": „Bób, Hummus, Włoszczyzna” (na zdjęciu).

Atrakcją Parady były towarzyszące jej praktycznie przez cały czas występy zespołu, który na bębenkach i innych instrumentach wygrywał sambę. Około dziesięciu antysystemowych muzyków z różnych miast Polski, działających w ramach Rytmów Oporu pomimo mroźnej pogody wybijało pełne radości, energetyzujące rytmy.

Parada odbyła się w spokojnej, przyjaznej, pełnej życzliwości atmosferze. Jeśli była zakłócana przez ideowych oponentów, to były to odosobnione zdarzenia. O jakimś drobnym incydencie, szybko opanowanym przez policję, dowiedziałem się następnego dnia z telewizji ogólnopolskiej. Podczas demonstracji nie odczuwało się ograniczeń czy zagrożenia; można było doświadczyć poczucia wspólnoty i radości z przebywania z ludźmi wyznającymi takie same wartości.

Jarosław Klebaniuk

Fot. Jarosław Klebaniuk

Dawid Kański: Komentarz do wyborów prezydenckich w USA

Xavier Woliński: Baśń o „sprawczości”

Aleksander Radomski: Goździki, które zasiały zmiany

Bartłomiej Zindulski: Lewicowa alternatywa Sahry Wagenknecht

Witold Sawicki: Walka z nowotworem, na osobistym przykładzie

Michał Peno: Praxis po hiszpańsku

Wrocław: Tysiąc osób demonstrowało przeciwko faszyzmowi (akt.)

lewica.pl w telefonie

24 listopada: