Ekwador, kraj o niezwykłym bogactwie przyrodniczym, ale równie dramatycznej historii politycznej – od krwawych zamachów stanu w XX wieku, przez...
Nie mamy w Polsce pamięci społecznej po pandemii COVID-19. Jest tylko jedna duża grupa, która dobrze pamięta pandemię i umie wykorzystać ją...
Nie ma chyba bardziej żałosnego komentatora niż „geopolityk”. Wydaje mu się, że „na chłodno” analizuje fakty i jest ponad te...
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Skład koalicji rządowej nie uległ zmianie: w dalszym ciągu tworzą go SDP, Patia Centrum, Zieloni, Sojusz Lewicy oraz Szwedzka Partia Ludowa. Przypomnijmy, że do upadku poprzedniego gabinetu Anttiego Rinne (SDP) doprowadziła Partia Centrum, niezadowolona z reakcji rządu na strajk pocztowców.
W rządzie Sanny Marin jest rekordowa liczba kobiet: kierują one 12 z 19 ministerstw, w tym tych uznawanych za najważniejsze. Tekę wicepremier i minister finansów objęła 32-letnia Katri Kulmuni z Partii Centrum. Na czele ministerstwa spraw wewnętrznych stanęła szefowa Zielonych, 34-letnia Maria Ohisalo. Z kolei ministerstwo edukacji przypadło 32-letniej Li Andersson, liderce Sojuszu Lewicy. A wiceprzewodnicząca partii mniejszości szwedzkiej Anna-Maja Henriksson objęła resort sprawiedliwości.
Uwagę mediów przyciągnął fakt, że Marin wychowała się w rodzinie jednopłciowej (dorastała z mamą i jej partnerką).
Sanna Marin rozpoczęła swoją karierę polityczną w wieku 21 lat, kiedy przystąpiła do młodzieżówki SDP. Ma dyplom z prawa administracyjnego na uniwersytecie w Tampere i zna trzy języki obce - szwedzki, angielski i niemiecki. Jest mężatką, ma jedno dziecko.
Wikipedia
