Wizja socjalistyczna jest bodaj jedyną, która odważa się
wykraczać poza horyzont codziennej rutyny. Jest jedyną niemal
szansą dotarcia do źródeł...
W postaci mitów społeczeństwo narzuca jednostkom,
obrazowo i uchwytnie, swoje prawa i obyczaje: dzięki
mitom nakaz zbiorowości, kolektywny...
Piotr Szumlewicz rozmawia z działaczem Związkowej Alternatywy, pracownikiem warszawskiego Mordoru, Krystianem Kosowskim
Współpracował Pan z firmą...
Łukasz Dąbrowiecki: Klasztorne korzenie kapitalizmu
Tomasz Markiewka: Pożytek z gniewu
Marcin Napiórkowski: Stawmy czoła obcej ideologii, która zagraża dziś Polsce! 
Jarosław Czechowicz: Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli
Anna Artwińska: Matka Courage gdańskiej stoczni. Nowa biografia Anny Walentynowicz
Tomasz Marek Sosnowski: Pozwólmy sobie na gniew
Jarosław Pietrzak: Filmowcy, PRL i neoliberalizm
Na Milanovicia zagłosowało 52,67%. wyborców, zaś na jego rywalkę oddało głos 47,33% uprawnionych do głosowania.
Frekwencja była jedynie o niecałe 4% wyższa niż w pierwszej turze i wyniosła 55,0%.
Milanović stał na czele rządu w latach 2011-16, gdy SDP po raz drugi odsunęła od władzy rządzącą od uzyskania przez Chorwację niepodległości HDZ. Za jego rządów m.in. poprawiono sytuację osób posiadających kredyty hipoteczne we frankach szwajcarskich oraz zwiększono swobodę środowiskom LGBT.
Urząd prezydenta w Chorwacji ma ograniczone w stosunku do rządu i premiera prerogatywy. Głowa państwa nie ma nawet prawa weta wobec ustaw przyjętych przez parlament. Ma natomiast pewien wpływ na politykę zagraniczną i obronną, będąc cywilnym zwierzchnikiem sił zbrojnych.
W grudniu br. odbędą się w Chorwacji wybory parlamentarne.
fot. Wikimedia Commons
