Czy lewica jest w stanie uczyć się na własnych błędach? Niestety kampania prezydencka Roberta Biedronia pokazała, że przypomina złotą rybkę. Kręci...
Ja do Unii Pracy wstąpiłem ze względu na wielkie nazwiska - Karola Modzelewskiego, Aleksandra Małachowskiego, Marka Pola…
Waldemar Witkowski...
Jeżeli siła polityczna, kiedyś była utożsamiana z równością społeczną, chce znów liczyć się w grze, musi znaleźć odpowiedź na podstawowe problemy...
Małgorzata Kąkiel: Rabarbar, Taplary, Polska
Michał Konarski: 10 lewicowych filmów na czas izolacji
Evelyne Pieiller: Tako rzecze Harari
Jarosław Pietrzak: Filmowcy, PRL i neoliberalizm
Sławomir Czapnik: Miłość w cieniu kapitalizmu
Agnieszka Mrozik: Kobiety, socjalizm i seks
Łukasz Moll: Nowoczesność - trzeci punkt widzenia
Na Milanovicia zagłosowało 52,67%. wyborców, zaś na jego rywalkę oddało głos 47,33% uprawnionych do głosowania.
Frekwencja była jedynie o niecałe 4% wyższa niż w pierwszej turze i wyniosła 55,0%.
Milanović stał na czele rządu w latach 2011-16, gdy SDP po raz drugi odsunęła od władzy rządzącą od uzyskania przez Chorwację niepodległości HDZ. Za jego rządów m.in. poprawiono sytuację osób posiadających kredyty hipoteczne we frankach szwajcarskich oraz zwiększono swobodę środowiskom LGBT.
Urząd prezydenta w Chorwacji ma ograniczone w stosunku do rządu i premiera prerogatywy. Głowa państwa nie ma nawet prawa weta wobec ustaw przyjętych przez parlament. Ma natomiast pewien wpływ na politykę zagraniczną i obronną, będąc cywilnym zwierzchnikiem sił zbrojnych.
W grudniu br. odbędą się w Chorwacji wybory parlamentarne.
fot. Wikimedia Commons
