Nie mamy w Polsce pamięci społecznej po pandemii COVID-19. Jest tylko jedna duża grupa, która dobrze pamięta pandemię i umie wykorzystać ją...
Nie ma chyba bardziej żałosnego komentatora niż „geopolityk”. Wydaje mu się, że „na chłodno” analizuje fakty i jest ponad te...
Chcąc obiektywnie odpowiedzieć na tak zadane pytanie, należy wrócić do kilku bardzo istotnych faktów z historii Polski tj. okresu tzw. wojny domowej...
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Dorota Jagoda Michalska: Władysław Hasior - dekolonializm, nowoczesność, historia
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Koalicyjny rząd Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (PSOE) i lewicowej platformy Sumar zamierza wypełnić pierwotne zobowiązanie Hiszpanii wobec NATO, podnosząc krajowe wydatki na obronność do 2 proc. PKB – choć nie od razu. W tym roku podniesie budżet obronny do poziomu 1,32 proc. PKB. Natomiast poziom 2 proc. PKB wydatków na obronność planuje osiągnąć do 2029 r.
Zarówno Sumar, jak i Podemos, były koalicjant w poprzednim rządzie Pedro Sáncheza zawsze krytycznie podchodziły do wszelkich podwyżek budżetu obronnego.
Obie partie stanowczo sprzeciwiały się także decyzji premiera Sáncheza o wysłaniu na Ukrainę hiszpańskiego sprzętu wojskowego, w tym czołgów Leopard oraz innego ofensywnego uzbrojenia.
Hiszpania została 16. członkiem NATO w 1982 r. Jej członkostwo, początkowo kwestionowane gł. przez różne radykalnie lewicowe siły polityczne, ostatecznie zatwierdzono w referendum w 1986 r.
na zdjęciu kwatera EMAD w Madrycie, fot. Wikimedia Commons
