Ekwador, kraj o niezwykłym bogactwie przyrodniczym, ale równie dramatycznej historii politycznej – od krwawych zamachów stanu w XX wieku, przez...
Nie mamy w Polsce pamięci społecznej po pandemii COVID-19. Jest tylko jedna duża grupa, która dobrze pamięta pandemię i umie wykorzystać ją...
Nie ma chyba bardziej żałosnego komentatora niż „geopolityk”. Wydaje mu się, że „na chłodno” analizuje fakty i jest ponad te...
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Konflikt na południu Sudanu był jednym z bardziej krwawych w ostatnim półwieczu w Afryce. W wyniku działań partyzanckich zginęło ponad 2 miliony obywateli. Kolejne cztery miliony ucierpiało w wyniku chorób, głodu i utraty podstaw materialnych.
Południe kraju jest opanowane przez Sudańską Ludową Armię Wyzwolenia; utworzono także secesjonistyczny kraj ze stolicą w Rumbek. Porozumienie zakłada, że w ciągu 6-letniego okresu przejściowego utworzony zostanie koalicyjny rząd składający się z rządzącego w Chartum Kongresu Narodowego z Sudańskim Ludowym Ruchem Wyzwolenia Narodowego skupiającym rebeliantów z południa. Sudan Północny i Południowy będą na równi korzystały z bogactw naftowych kraju oraz powstanie armia złożona z żołnierzy armii rządowej oraz bojowników z południa. Po zakończeniu 6-letniego okresu przejściowego mieszkańcy Południowego Sudanu zdecydują w referendum o ewentualnym utworzeniu niepodległego państwa.
Specjalna komisja ONZ do spraw zbadania zajść w sudańskiej prowincji Darfur orzekła, że winne łamaniu praw człowieka są arabska milicja i sudański rząd. Komisja uznała, że przedstawiciele tych dwóch organów dopuścili się czynów mających znamiona ludobójstwa. ONZ wylicza setki przypadków gwałtów, ataków na ludność cywilną, stosowania tortur, przesiedleń mieszkańców.
Zdaniem komisji ONZ wszyscy winni takiego postępowania powinni stanąć przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym.
