Petycja dotyczaca podjęcia prac legislacyjnych nad wprowadzeniem maksymalnych cen za metr kwadratowy nieruchomości
Szanowni Państwo,
W trybie...
Nie dajcie sobie tego wmówić
Do niedawna głównym wrogiem reform klimatycznych były korporacje, które przez lata blokowały je dezinformacją i...
Szare klocki, szklane klatki, depresyjne budynki niszczące ludzkiego ducha – krytykom architektury nowoczesnej nie brakuje...
W Polsce trwa uśmiechnięta czystka. A może nawet – kto wie? – aksamitna rabacja… Co prawda nie brak malkontentów,...
Znaczna część zachodniej lewicy tkwi w przeświadczeniu, że trzeba możliwie szybko dogadać się z Rosją. My ciągle powtarzamy, że to niemożliwe,...
Mariusz Urbanek: Wszechstronnie niewygodny Różewicz
B. Gajdzik, A. Janociński, A. Magiera: Jak się zakłada związek w instytucji kultury?
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Jarosław Pietrzak: Napoleon, któremu o nic nie chodziło
O różnicy tej mogliśmy się przekonać, gdy posłanka Senyszyn stała się przedmiotem moralnego szantażu środowisk prawicowych po jej wypowiedzi na Paradzie Równości. Senyszyn sparafrzowała słowa papieża Jana Pawła II, wyraziła nadzieję, że manifestacja zmieni oblicze polskiej ziemi. Oburzeniu i obrzydzeniu nie było końca. Obrzydzeni i oburzeni byli prawicowi politycy, niezależni publicyści, bezstronni naukowcy i profesjonalni dziennikarze.
Strategia Joanny Senyszyn, która nie obrażając nikogo, wykorzystała wątki religijne, aby spożytkować je w walce o prawa osób homoseksualnych przypomina działanie drag queen. Drag queen naśladując kobiecy ubiór stara się pokazać jego niekonieczność i uwolnić jednostki od gorsetu oczywistości, jakie nakłada na nie kultura. Podobnie Senyszyn naśladując język Kościoła chciała złamać monopol na wizję Polski. Wykorzystanie znanego motywu miało uwolnić od jego przytłaczającej mocy.
Innego typu naśladownictwo zademonstrował Wojciech Olejniczak. Wydane przez biuro prasowe jego partii oświadczenie to zwykły konformizm. SLD, dystansując się od Senyszyn i dając tym dodatkowe argumenty krytykom, pokazało swą najgorszą twarz pragmatyków niezdolnych do wystąpienia przeciw dominującym schematom myślenia o rzeczywistości i przestraszonych statystów zawsze gotowych na przepraszanie prawicy.
Olejniczak najwyraźniej nie bierze poważnie swych deklaracji o koniecznych zmianach w SLD, bo od nowych treści wydaje się woleć sprawdzone schematy.
Maciej Gdula
Tekst pochodzi z "Krytyki Politycznej" - www.krytykapolityczna.pl
