Włochy: Brytyjski rząd rozważał zamach stanu
[2008-01-17 10:13:34]
Włoska Partia Komunistyczna w latach siedemdziesiątych była jedną z największych partii komunistycznych w Europie i największą taką partią w Europie Zachodniej. Przed wyborami w 1976 roku przewidywano, że zdobędzie wystarczającą liczbę głosów do utworzenia rządu i to spowodowało poważny niepokój w sferach biznesu i wśród polityków w obozie kapitalistycznym. Wejście (Berlinguera) do rządu stworzyłoby poważny problem dla NATO i Wspólnoty Europejskiej i mogłoby się obrócić w wydarzenie o katastroficznych skutkach - pisał w swoich pamiętnikach brytyjski ambasador w Rzymie, Guy Miliard. Brytyjskie MSZ stworzyło listę środków do powstrzymywania wpływów PCI, od finansowania innych partii do sabotażu i zbrojnych działań przeciwko komunistom. Nie obawiano się perspektywy rewolucji, gdyż PCI pod rządami Enrico Berlinguera pozbyła się resztek programu zakładającego obalenie państwa kapitalistycznego czy zmianę systemu i była organizacją reformistyczną. Chodziło o to, że gdyby w okresie Zimnej Wojny członkowie partii weszli do włoskiego rządu, mogliby przekazywać tajne dokumenty NATO swoim towarzyszom w Moskwie. Ewentualnemu zamachowi stanu sprzyjała atmosfera lat siedemdziesiątych, kiedy to włoska prawica, przy współudziale band faszystowskich, mafii i służb specjalnych, stosując tzw. "strategię napięcia", eskalowała przemoc, podkładając bomby w różnych częściach kraju, winą obarczając lewicę antykapitalistyczną. Ewentualny zamach stanu, wspierany lub zorganizowany przez Zachód, mógłby być tłumaczony jako "reakcja państwa demokratycznego na polityczny ekstremizm". Ostatecznie zrezygnowano z projektu przewrotu we Włoszech po tym, jak w wyborach do niższej izby włoskiego parlamentu, reprezentująca interesy wielkiego kapitału partia chadecka zdobyła 4 proc. głosów więcej niż komuniści. Dodatkowo jasne się stało, że akcja byłaby ryzykowna, gdyż mogła by się zakończyć długotrwałym, zbrojnym oporem włoskiej lewicy, wojną domową, a nawet interwencją Związku Radzieckiego. |
- Blog Radosława S. Czarneckiego: Syndrom Pigmaliona i efekt Golema
- Blog Radosława S. Czarneckiego: Mury, militaryzacja, wsobność.
- Blog Radosława S. Czarneckiego: Manichejczycy i hipsterzy
- Pod prąd!: Spowiedź Millera
- Blog Radosława S. Czarneckiego: Wolność wilków oznacza śmierć owiec
- Warszawska Socjalistyczna Grupa Dyskusyjno-Czytelnicza
- Warszawa, Jazdów 5A/4, część na górze
- od 25.10.2024, co tydzień o 17 w piątek
- Fotograf szuka pracy (Krk małopolska)
- Kraków
- Socialists/communists in Krakow?
- Krakow
- Poszukuję
- Partia lewicowa na symulatorze politycznym
- Discord
- Teraz
- Historia Czerwona
- Discord Sejm RP
- Polska
- Teraz
- Szukam książki
- Poszukuję książek
- "PPS dlaczego się nie udało" - kupię!!!
- Lca
23 listopada:
1831 - Szwajcarski pastor Alexandre Vinet w swym artykule na łamach "Le Semeur" użył terminu "socialisme".
1883 - Urodził się José Clemente Orozco, meksykański malarz, autor murali i litograf.
1906 - Grupa stanowiąca mniejszość na IX zjeździe PPS utworzyła PPS Frakcję Rewolucyjną.
1918 - Dekret o 8-godzinnym dniu pracy i 46-godzinnym tygodniu pracy.
1924 - Urodził się Aleksander Małachowski, działacz Unii Pracy. W latach 1993-97 wicemarszałek Sejmu RP, 1997-2003 prezes PCK.
1930 - II tura wyborów parlamentarnych w sanacyjnej Polsce. Mimo unieważnienia 11 list Centrolewu uzyskał on 17% poparcia.
1937 - Urodził się Karol Modzelewski, historyk, lewicowy działacz polityczny.
1995 - Benjamin Mkapa z lewicowej Partii Rewolucji (CCM) został prezydentem Tanzanii.
2002 - Zmarł John Rawls, amerykański filozof polityczny, jeden z najbardziej wpływowych myślicieli XX wieku.
?