No więc Razem teraz faktycznie jest już osobno. Połowa parlamentarzystek wyszła z partii. Oświadczenie w tej sprawie opublikowała Magdalena...
Na początku lat 60. Portugalia była ostatnim z wielkich kolonialnych imperiów, które opierało się falom dekolonizacji, a jej imperium obejmowało...
W niedzielę 22 września odbyły się wybory do parlamentu (landtagu) w niemieckim kraju związkowym Brandenburgia. Są to trzecie wybory do landtagów w...
Adolfo Sánchez Vázquez o moralności i polityce
Jak się powiada Adolfo Sánchez Vázquez, hiszpański filozof zesłany po wojnie domowej do Meksyku,...
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Dorota Jagoda Michalska: Władysław Hasior - dekolonializm, nowoczesność, historia
Jacenty Dędek: Miasto na miarę człowieka
Tomasz S. Markiewka: Nierówności po polsku - liczby już znamy, teraz przemówmy do wyo
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Okazało się bowiem, że PKPP zaproponuje rządowi w najbliższy poniedziałek, tj. 17-go sierpnia, by nie przyznawał więcej rent rodzinnych (należą się wdowom, które w chwili śmierci męża miały 45 lat). Ten jakże empatyczny pomysł uzasadnia się m.in. niesprawiedliwością wynikającą z obecnego kształtu prawa, a także możliwością zaoszczędzenia dla budżetu na wdowach kwoty 4 mld złotych. Budżet rzeczywiście jest dziurawy, jak sito. Dziurki w tym sicie wydłubała jednak pracowicie m.in. obecna koalicja rządząca, która dopiero co zagłosowała ochoczo za rozdaniem około 8 mld zł. podatnikom dwóch najwyższych progów podatkowych. Niestety, przy obniżaniu podatków z 40 do 32 i z 30 do 18 procent, zapomniano o wdowach, emerytkach i pielęgniarkach, oferując im obniżenie podatków z 19% do 18% .
Nie koniec na tym. Z systemu fiskalno-emerytalnego uciekają najbogatsi menedżerowie (pracujący dla firm z PKPP), którzy przechodząc na 1-osobowe firmy płacą procentowo niższe składki ZUS niż np. pielęgniarki. Jeśli gdzieś należałoby szukać tych 4 mld złotych, to właśnie wśród osób, które płaciły 40% PIT i menedżerów prowadzących fikcyjną działalność gospodarczą. No ale być może ci najbogatsi do spółki z menedżerami nie są tak zdrowi i sprawni jak wdowy, którym aż chciałoby się powiedzieć: hejże, dosyć próżnowania! Weźcie się wreszcie baby do jakiejś porządnej roboty! Bo jak nie, to głód wam zajrzy w oczy. Zdaniem Pana Mordasewicza zapewne głód zasłużony.
Przedstawiciel PKPP wypowiedział się na temat sytuacji wdów zwięźle: Są zdrowe i sprawne. Nie może być tak, że kobieta, która pracowała całe życie, dostaje 1,2-1,3 tys. zł emerytury. A kobieta, która nie pracowała, a zmarł jej mąż, ma tyle samo. Pan Mordasewicz określając kobiety pracujące w domu, jako osoby niepracujące, reprezentuje typowy brak świadomości tego czym jest prowadzenie domu i wychowywanie dzieci. Być może pomysłodawcy projektu ustawy odbierającej wdowom renty są przekonani, że po wyjściu męża do pracy budzą się krasnoludki, wykonują za żonę średnio sześciogodzinną pracę, żony zaś w tym czasie malują paznokcie i czytają romanse. Na szezlongach.
Jeśli jednak nie wierzymy w krasnoludki, to musimy mieć świadomość, że to, co pan Mordasewicz łaskaw był określić niepracowaniem obejmuje m.in.: przygotowanie śniadania, przygotowanie obiadu, przygotowanie kolacji, zmywanie naczyń, codzienne zakupy, większe zakupy inwestycyjne, pranie, prasowanie, czyszczenie kuchenki, zlewu itp., czyszczenie WC, odkładanie rzeczy na miejsce, wyrzucanie śmieci, mycie okien, zamiatanie, mycie podłóg, odkurzanie, rozmrażanie lodówki, regulowanie opłat, czynności pielęgnacyjne (ubieranie, kąpiel), pilnowanie dziecka, organizowanie opieki dla dziecka, odrabianie lekcji z dzieckiem, czytanie dziecku, kontakt z wychowawcą w przedszkolu, szkole, zabawa z dzieckiem, wspólne spędzanie czasu, spacery z dzieckiem, odprowadzanie, wożenie dziecka do i z przedszkola, szkoły, profilaktyka zdrowotna (badania kontrolne), kontakt z lekarzem w razie choroby, pielęgnacja dziecka w chorobie, przyjęcia okolicznościowe dla kolegów dziecka, zapewnienie dziecku rozrywek. A poza tym wszystkim poczucie ogromnej odpowiedzialności za dobro dzieci i całej rodziny. Odpowiedzialności, w dobie kryzysu, przytłaczającej.
Czołowi ekonomiści i czołowe ekonomistki od lat krytykują założenie, że domowa praca kobiet nie kwalifikuje się jako praca. Wartość zajęć kwalifikowanych jako "nieodpłatna praca kobiet" stanowi bowiem znaczący wkład w gospodarki krajowe (w przypadku USA wartość tej pracy oceniana jest jako równowarta 40% PKB tego kraju, podobnie jest w Polsce). (Odsyłamy do publikacji Bogusławy Budrowskiej o nieodpłatnej pracy kobiet na stronie http://www.ekologiasztuka.pl/pdf/fe007budrowska.pdf)
W Polsce jednak nadal, i potwierdza to także wypowiedź pana Mordasewicza, jest to praca nie tylko niedoceniana finansowo, ale także pozbawiona społecznego szacunku. Ciężka, ale nieodpłatna praca okazuje się ostatecznie pracą wykonywaną za darmo i na darmo, skoro w momencie śmierci męża kobieta traci środki do życia. Przypomina mi się opowieść znajomego o grobie rodzinnym Bismarcków. Na płycie jego grobowca wieńce i kwiaty składane przez kolejne delegacje. Grób żony świeci pustką. Nie dostała złamanego kwiatka. Smutne, jak sława zawdzięczana pozycji męża, po śmierci obraca się w nicość. Ten obraz uzmysławia nam jednak na jak kruchych podstawach opiera się egzystencja kobiety realizującej się w tradycyjnym modelu rodziny. Państwo, które z jednej strony promuje ów model małżeństwa (on zarabia, ona robi całą resztę), które w swoim oficjalnym przekazie wychwala kobiecą naturę stworzoną do opieki nad innymi, do życia rodzinnego, prowadzenia domu i wychowywania dzieci, z drugiej strony potrafi lekką ręką przekreślić całą wartość tradycyjnej kobiecej pracy. Kobieca rola zostaje jak zwykle teoretycznie i pustosłownie uświęcona, i jednocześnie oceniona jako nic niewarta, kiedy przychodzi do podziału zysków.
Pomysłodawcy ustawy odbierającej wdowi grosz zapomnieli jednak, że po pierwsze wdowy mają pełne prawo do korzystania ze składek, które przez lata płacili ich mężowie, a z których już skorzystać nie mogą, po drugie zaś, że zawierając związek w obliczu państwa, kobiety, które owdowiały, dostały od tego państwa między innymi gwarancje zabezpieczenia na wypadek śmierci męża i państwu nie wolno się z tej gwarancji ot tak wycofywać, bo odkryło zrobioną przez siebie dziurę w budżecie. Ludzie zawierali związki małżeńskie ze świadomością, że będzie im przysługiwać renta. Pod tym kątem planowali życie. Nie zmienia się zasad ruchu drogowego w trakcie jazdy. Nawet jeśli PKPP "Lewiatan" hołduje przekonaniu "Wdowa z wozu – koniom lżej". A bez wdowy - wio, biznesie! Najlepiej aż do podatku liniowego, po którym trzeba będzie odebrać renty i emerytury 60% społeczeństwa, by ratować nasz biedny polski budżet. W końcu czy sprawiedliwe jest, żeby ci którzy tak mało zarabiali (może również mało pracowali?), dostawali z budżetu tyle samo, co menedżerowie?
Katarzyna Nowakowska
Katarzyna Bratkowska
Ewa Majewska
Małgorzata Danicka
Tekst ukazał się na stronie Feminoteki (www.feminoteka.pl).
