No więc Razem teraz faktycznie jest już osobno. Połowa parlamentarzystek wyszła z partii. Oświadczenie w tej sprawie opublikowała Magdalena...
Na początku lat 60. Portugalia była ostatnim z wielkich kolonialnych imperiów, które opierało się falom dekolonizacji, a jej imperium obejmowało...
W niedzielę 22 września odbyły się wybory do parlamentu (landtagu) w niemieckim kraju związkowym Brandenburgia. Są to trzecie wybory do landtagów w...
Adolfo Sánchez Vázquez o moralności i polityce
Jak się powiada Adolfo Sánchez Vázquez, hiszpański filozof zesłany po wojnie domowej do Meksyku,...
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Dorota Jagoda Michalska: Władysław Hasior - dekolonializm, nowoczesność, historia
Jacenty Dędek: Miasto na miarę człowieka
Tomasz S. Markiewka: Nierówności po polsku - liczby już znamy, teraz przemówmy do wyo
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Tymczasem, patrząc z logicznego punktu widzenia, całe to śledztwo smoleńskie pozbawione jest sensu. Śledztwo bowiem ma rację bytu wówczas, jeżeli ma na celu wykrycie sprawców i doprowadzenie do ich ukarania. W tym przypadku sprawcy zginęli w katastrofie lotniczej. I nie jest istotne, kto był i co gadał w kabinie pilota. I czy coś międzyczasie wypił, czy nie. Nie jest też istotne, kto podjął decyzję o lądowaniu w takich a nie innych warunkach. I to czy podjął ją samodzielnie czy pod czyimś naciskiem oraz czym był powodowany. Faktem jest, że samolot próbował lądować, choć nie powinien i ze rozbił się zahaczając skrzydłem o drzewo. Zamiast spuścić nad tą katastrofą zasłonę miłosierdzia politycy tudzież dziennikarze pasjonują się szczegółami, których znajomość sama w sobie nie jest w stanie niczego zmienić.
Absurdalne są również żądania zbadania wraku samolotu. Tak, jak gdyby można było domniemywać, że samolot rozbił się nie w wyniku zderzenia z drzewem, lecz na przykład został zestrzelony przez rosyjską armatę czy irańską rakietę międzykontynentalną, jeżeli taka w ogóle istnieje. Podobnie bezsensowne są dywagacje na temat stanu lotniska w Smoleńsku. Równie dobrze można byłoby badać stan lotniska w Los Angeles, bowiem ani tam ani tam samolot nie doleciał.
Choć przyczyny katastrofy są znane, to warto jednak zadumać się nad jej genezą wskazującą kto, pośrednio ale zawsze, winien był katastrofie. Pierwszym winnym jest podsmoleński leśniczy, który w porę nie ściął feralnego drzewa. Może zapomniał zaostrzyć piły, może leczył kaca, a może po prostu nie przewidział, jak wszyscy inni ludzie na tym świecie, że polski samolot będzie przelatywał na tej właśnie nielotniczej wysokości.
Drugiego winnego należałoby szukać w pomrokach historii. Jest to wdzięczne zadanie dla IPN, któremu jednak należałoby w tym przypadku rozszerzyć zakres kompetencji na okres co najmniej 90 lat. Idąc od końca, logiczny ciąg zdarzeń jest następujący. Prezydent Kaczyński wraz z całą polityczną ekipą ponad podziałami nie poleciałby do Smoleńska, gdyby przed laty NKWD nie zabił tam polskich mundurowych. Z kolei NKWD nie dokonał by morderczego czynu, gdyby nie traktował państwa polskiego jak swojego wroga. A Polska nie byłaby wrogiem Rosji, gdyby Piłsudski nie zaatakował radzieckiego wówczas Kijowa. W tym momencie doszliśmy do drugiego winnego, którym jest hołubiony przez dzisiejsze elity marszałek od Kasztanki. Ten jednak nie przewidział skutków swoich działań. Podobnie jak wspomniany wyżej leśniczy.
Bolesław K. Jaszczuk
