Na tydzień przed drugą turą wyborów prezydenckich we Francji, a tydzień po pierwszej – w której odpadł kandydat socjalistów Lionel Jospin, prezentujemy oświadczenie w sprawie aktualnego położenia Francji wydane przez Związek Rewolucyjnych Komunistów LCR (francuską sekcję Czwartej Międzynarodówki).


1. Po raz pierwszy od 1974 r. LCR wystawił kandydata w wyborach prezydenckich. 4,3 proc. wyborców – 1.200.000 osób – zagłosowało na Oliviera Besancenota. Mimo burzy, jaką stanowiła pierwsza tura tych wyborów, rezultat kampanii LCR daje wyraz obiecującym zmianom, które zakładają fundamenty pod budowę alternatywy wobec polityki prowadzonej przez partie lewicy rządowej.

2. Wyniki pierwszej tury wyborów prezydenckich stanowią polityczne trzęsienie ziemi. Są szokiem dla milionów ludzi, którym Le Pen przypomina najczarniejsze godziny historii kraju – czasy reżimu Vichy i faszyzmu. Populizm Le Pena nie jest w stanie ukryć jego prawdziwej polityki służącej bogatym i potężnym. Aprobuje on prywatyzacje i ustawodawstwa antysocjalne, podarunki dla pracodawców, oszukańcze procedury zwolnień grupowych. Nowy sukces Frontu Narodowego to porażka dla całego ruchu robotniczego i demokratycznego. Po Włoszech, Portugalii, Danii przyszła kolej na Francję. We wszystkich tych krajach skutki neoliberalnej polityki rządów lewicowych doprowadziły do naporu prawicy neoliberalnej i skrajnej prawicy.

3. Rezultat wyborczy Le Pena jest przede wszystkim wynikiem rozpętanej przez Chiraca i prawicę kampanii na temat braku bezpieczeństwa – kampanii zaakceptowanej przez Lionela Jospina i podjętej przez Chevenementa. Najistotniejsze jest jednak to, że sprzeciw wobec polityki prowadzonej od około dwudziestu lat przez kolejne rządy doprowadził dziś do bezprecedensowego kryzysu reprezentacji politycznej. Najbardziej oczywistym przejawem tego stanu rzeczy jest 6-procentowy wzrost absencji od wyborów prezydenckich w 1995 r. Ta pierwsza tura wyborów prezydenckich potwierdza również, że doprowadzona do skrajności personalizacja wyborów prezydenta republiki w ramach instytucji V Republiki toruje drogę najgorszym demagogom.

4. Chirac, prezentujący się jako „człowiek zrywu demokratycznego”, jest przede wszystkim człowiekiem, którego prawość moralna stoi pod znakiem zapytania z powodu licznych afer. Co więcej, ponieważ w pierwszej turze uzyskał on poniżej 20 proc. głosów, krajem będzie kierował źle wybrany prezydent. Chirac jest faktycznie reprezentantem prawicy neoliberalnej, który czerpie bezpośrednio inspirację z programu konfederacji pracodawców MEDEF. Jego kontrreformy neoliberalne prowadzą do pogorszenia się warunków życia i pracy milionów pracowników najemnych. Wybór kampanii skupionej na braku bezpieczeństwa zwiastuje nowe ataki na prawa demokratyczne. Wybór kandydata prawicy doprowadzi do powstania rządu, którego zadaniem będzie szturm na pozycje świata pracy.

5. Polityczne trzęsienie ziemi, jakie przeżywa kraj, jest jednak również wynikiem polityki rządu „lewicy wielorakiej”. Po 1997 r. rząd tej lewicy przystosował się do neoliberalizmu i ustępuje dyktatom rynków finansowych. Dziś został za to ukarany przez klasy ludowe, które nie uważają się już za reprezentowane przez lewicę rządową. Główną konsekwencją tej polityki jest ciężka porażka Partii Socjalistycznej. Jest to również jednym z powodów spadku głosów oddanych na Komunistyczną Partię Fran