No więc Razem teraz faktycznie jest już osobno. Połowa parlamentarzystek wyszła z partii. Oświadczenie w tej sprawie opublikowała Magdalena...
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Dorota Jagoda Michalska: Władysław Hasior - dekolonializm, nowoczesność, historia
Jacenty Dędek: Miasto na miarę człowieka
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Tomasz S. Markiewka: Liczby już znamy, teraz przemówmy do wyobraźni
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
W oświadczeniu czytamy: Wyrażamy całkowite i bezwarunkowe poparcie dla ludzi pracy w Tunezji, Egipcie, Libii i innych krajach arabskich, którzy podjęli niezłomną walkę z panującymi tam reżimami, obalając dotąd dwóch usłużnych wobec zachodniego kapitału i imperializmu dyktatorów oraz wstrząsając władzą innych.
Następnie przypomina się wspólne postulaty uczestników strajków w całym kraju, takie jak podwyżka płacy minimalnej, wolność zrzeszania się w związkach zawodowych, prawo do strajku, stałe umowy o pracę dla osób zatrudnionych na umowy tymczasowe, renacjonalizacja sprywatyzowanych przedsiębiorstw oraz anulowanie planu prywatyzacji, jak też zapewnienie prawa do opieki medycznej. Znajdujemy też następującą ocenę ostatniej fali strajków: Protesty te miały niewątpliwy wpływ na rezygnację premiera Egiptu Ahmeda Szafika, podobnie jak analogiczne protesty w Tunezji przyczyniły się do dymisji tamtejszego premiera Mohameda Ghannusziego.
W oświadczeniu znajdujemy słowa o szczególnym podziwie dla robotników z wielkiej fabryki tekstylnej w mieście Mahalla w Delcie Nilu, których walka stała się przez ostatnie lata symbolem niezłomnego oporu dla walczących o prawa pracownicze na całym świecie i którzy w ostatnich dniach przeprowadzili zwycięski trzydniowy strajk.
Czytamy też, że w Egipcie przez ostatnie dziesięć lat wzrastał mimo brutalnych represji ruch protestu, którego kulminacją jest rewolucja egipska. Ruch ten pozostaje przykładem ważnym dla całego międzynarodowego ruchu walki o sprawiedliwość społeczną. W tym kontekście podkreślono też, że bojowe akcje pracownicze łączyły się w Egipcie z mobilizacjami przeciwko barbarzyńskiej okupacji Palestyny oraz agresjom imperialistycznym, które spustoszyły Afganistan i Irak.
Oświadczenie kończy się oceną doniosłości doświadczeń egipskich dla ruchu robotniczego w Polsce: Wasze postulaty przywodzą nam wreszcie na myśl to wszystko, o co walczymy w Polsce. Dobrze znamy realia bezrobocia, tymczasowych umów o pracę, niedostatecznej płacy minimalnej, rozpasanych represji za działalność związkową, prywatyzacji na oślep i wzrastającego rozwarstwienia społecznego czy braku dostępu do podstawowych świadczeń społecznych. Dlatego Wasza walka jest też naszą walką i solidarność z Wami pozostaje dla nas oczywista!
Pełna wersja oświadczenia (także w języku angielskim) dostępna jest tutaj.
Paweł Wartczyn
