Piotr Ciszewski - Do demokratów

Z dnia na dzień Polska stała się z oazy wolności krajem zagrożonym przez autorytaryzm. Wynik ostatnich wyborów parlamentarnych i powstanie rządu PiS zniweczyły lata mozolnej budowy otwartej rzeczypospolitej dbającej o każdego obywatela. Takie wrażenie można odnieść czytając różnego rodzaju wezwania do „obrony wolności”.

W reakcji na działania nowych władz powstały na portalach społecznościowych różne grupy. Komitet Obrony Demokracji, założony na Facebooku ma już ponad 30 tysięcy użytkowników. Oczywiście nie stoją za nim zwolennicy PO, lecz szczerzy obrońcy demokracji.

W ostatnich latach dowiedli tego sprzeciwiając się militarystycznej polityce poprzedniego rządu. Oburzali się przecież na rosnące wydatki zbrojeniowe oraz udział polskich wojsk w okupacji innych krajów. Bezkompromisowo, jako obrońcy wolności, sprzeciwiali się rosnącym uprawnieniom służb specjalnych i sytuacji, w której Polska przodowała w Europie pod względem liczby stosowanych podsłuchów.

Zniesmaczenie budziła w tych demokratach buta polityków, wydających na jeden luksusowy obiad więcej pieniędzy niż wynoszą miesięczne zarobki wielu Polaków. Protestowali, gdy ci sami politycy twierdzili, że nic się nie stało, a niezależny dziennikarz Tomasz Lis usprawiedliwiał ich w mediach.

Demokraci, ubolewający nad PiSowskim gnębieniem społeczeństwa z pewnością solidaryzowali się od lat z wykluczonymi. Wysyłali protesty gdy poseł Stefan Niesiołowski obrażał rodziców niepełnosprawnych dzieci, którzy przyszli do Sejmu, ponieważ nie mieli pieniędzy na utrzymanie rodzin. Obrońcy wolności i standardów krytykowali tego samego posła, gdy twierdził, że to on był prawdziwie biedny, ponieważ jako dziecko jadał szczaw i mirabelki.

Demokraci stali przez lata razem z działaczami ruchów lokatorskich na blokadach eksmisji lokatorów z reprywatyzowanych budynków, których władze lokalne oddawały prywatnym kamienicznikom jako dodatek do infrastruktury. Słali petycje protestacyjne, gdy w Warszawie policja pobiła osoby próbujące nie dopuścić do wyrzucenia z mieszkania niepełnosprawnej kobiety eksmitowanej pomimo, że nie zalegała z opłatami czynszowymi. Później wyrażali oburzenie na dziennikarzy przedstawiających tę lokatorkę jako „roszczeniową”.

Obrońcy demokracji z pewnością organizowali też protesty gdy przeciwko grupie ludzi, którzy symbolicznie zajęli pustostan w Katowicach, aby pokazać bezsensowność polityki mieszkaniowej władz, wysłano brygadę antyterrorystyczną, która użyła granatów gazowych. Na pewno wściekłość demokratów budziły sceny wyprowadzania poznańskich skłotersów z innego pustostanu, przeprowadzanego przez policję uzbrojoną w pistolety maszynowe.
Na pewno wzruszał demokratów los emerytowanej milicjantki, którą policja wystawiła za drzwi mieszkania służbowego dlatego iż ze względu na wiek i chorobę nie płaciła czynszu oraz nie odbierała korespondencji.

Obrońcy wolności, ponieważ są ludźmi konsekwentnymi, prowadzili również kampanie w obronie pracowników zwalnianych za zakładanie związków zawodowych oraz przeciwko zmianom w prawnym utrudniającym przeprowadzanie legalnego strajku. Bywali na demonstracjach przeciwko łamaniu praw pracowniczych w specjalnych strefach ekonomicznych, w których wielu inwestorów, pomimo posiadania licznych przywilejów, płaci zatrudnionym grosze i zmusza do pracy ponad siły.

Oburzeni na zwolnienie z TVP dziennikarki, za zadawanie niewygodnych pytań przedstawicielowi władzy, dali się poznać jako bojownicy o to aby media publiczne zajmowały się tematami demaskującymi niechlubne działania władz. Słali petycje by TVP zajęła się na przykład powiązaniami polityków z kamienicznikami korzystającymi na dzikiej reprywatyzacji.

Ponieważ obecnie demokratów szokuje mowa nienawiści to z pewnością protestowali przeciwko stosowaniu jej wobec ludzi biednych i wykluczonych. Na przykład gdy prezydent Nowej Soli sugerował, że wszyscy mieszkańcy osiedla socjalnego w jego mieście to patologia społeczna i menele, organizowali pisanie listów domagających się przeprosin, a nawet usunięcia aroganckiego polityka z urzędu.

Podobnych działań twórców Komitetu Obrony Demokracji i innych tego typu inicjatyw można wskazać bardzo wiele. To przecież ludzie szczerzy. Nie chodzi im jedynie o zamianę obecnej ekipy rządzącej na poprzednią. Dla nich liczą się wartości i bez względu na to kto łamie demokrację nie może liczyć u nich na taryfę ulgową.

Chyba że jest inaczej? Wtedy niech „demokraci” nie dziwią się, że znaczna część społeczeństwa pozbawiona perspektyw i zepchnięta na margines, ich nienawidzi. Jest obecnie gotowa pójść za każdym, kto da jej możliwość poprawy sytuacji, nawet jeśli jest to tylko złudna nadzieja roztaczana przez autorytarnych populistów.

Nie dziwcie się państwo „demokraci”, że jeśli nie zmienicie podejścia, nie zaczniecie z ludem rozmawiać, to z pewnością was nie zrozumie. Z populizmem można walczyć, a demokracji bronić, ale jedynie rozwiązując problemy społeczne, czy wręcz klasowe.

Piotr Ciszewski

Dawid Kański: Komentarz do wyborów prezydenckich w USA

Xavier Woliński: Baśń o „sprawczości”

Aleksander Radomski: Goździki, które zasiały zmiany

Bartłomiej Zindulski: Lewicowa alternatywa Sahry Wagenknecht

Witold Sawicki: Walka z nowotworem, na osobistym przykładzie

Michał Peno: Praxis po hiszpańsku

Piotr Ciszewski: Do demokratów

lewica.pl w telefonie

25 listopada: