Petycja dotyczaca podjęcia prac legislacyjnych nad wprowadzeniem maksymalnych cen za metr kwadratowy nieruchomości
Szanowni Państwo,
W trybie...
Nie dajcie sobie tego wmówić
Do niedawna głównym wrogiem reform klimatycznych były korporacje, które przez lata blokowały je dezinformacją i...
Szare klocki, szklane klatki, depresyjne budynki niszczące ludzkiego ducha – krytykom architektury nowoczesnej nie brakuje...
W Polsce trwa uśmiechnięta czystka. A może nawet – kto wie? – aksamitna rabacja… Co prawda nie brak malkontentów,...
Znaczna część zachodniej lewicy tkwi w przeświadczeniu, że trzeba możliwie szybko dogadać się z Rosją. My ciągle powtarzamy, że to niemożliwe,...
Jacenty Dędek: Miasto na miarę człowieka
Mariusz Urbanek: Wszechstronnie niewygodny Różewicz
B. Gajdzik, A. Janociński, A. Magiera: Jak się zakłada związek w instytucji kultury?
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Jarosław Pietrzak: Napoleon, któremu o nic nie chodziło
Choć sam spór wokół "Solidarności" jest potrzebny, to śmiem jednak twierdzić, że dla "szeregowego członka-założyciela "Solidarności", a także dla aktualnych ludzi pracy, prawdziwy problem nie jest w tym, o czym mówi PiS, a więc nie w tym czy Lech Wałęsa był agentem, czy nie był. Przecież to były trudne czasy i trzeba było czasem lawirować między władzą a społeczeństwem. Chyba nie o to chodziło, żeby dać się zamknąć, bo wtedy opozycja nic by nie osiągnęła? Dzisiaj nie jest też zbyt istotne, kto był bardziej a kto mniej za założeniem "Solidarności", albo kto komu "ukradł" jej przewodniczenie. To wszystko to kwestie drugo i trzecierzędne!
Prawdziwy problem i powód do frustracji robotników, tych 5 milionów tworzących pierwszą "Solidarność", jest w tym, że zarówno "obóz Wałęsy", jak i braci Kaczyńkich, zapominają bądź nie chcą mówić o tym, że ekonomiczny interes robotników został zdradzony. Postulaty polityczne to była przecież tylko część postulatów pierwszej "Solidarności". Większość stanowiły postulaty socjalne, z których wiele nie zostało do dzisiaj zrealizowanych! Z pewnością nikt wtedy, gdy zakładano związki zawodowe - nie chciał Polski, w której będzie się żyć w strachu, że zwolnią cię z pracy i zostaniesz bez środków do życia (tylko przez rok głodowy zasiłek w wysokości 600 zł). Ale o tym cała elita Solidarności, włączając w to Lecha Wałęsę i braci Kaczyńskich, dzisiaj nie wspominają, nie tłumaczą się przed robotnikami, dlaczego nie zrealizowali ich postulatów… Po 89 roku dali oni wszyscy przyzwolenie na liberalną, morderczą, praktycznie bezosłonową dla pracowników politykę społeczno-gospodarczą.
Niezadowolenie robotników zakładających pierwszą "Solidarność" jest tym większe, że widzą, jak w przeciwieństwie do nich dobrze "ustawiły się" elity "Solidarności", które na trwałe usadowiły się w elitach władzy po 89 roku. Ta sytuacja - z jednej strony zadowolenie elit, tworzących "Solidarność", z największym chyba jej beneficjentem - Lechem Wałęsą, odcinającego finansowe kupony od swojej działalności związkowej z okresu PRL, z drugiej zaś - niepewność losu, a często nawet brak pracy tych, którzy związki zakładali i dla których związki były zakładane, musi budzić uzasadnioną frustrację tych ostatnich. Stąd nie dziwi wygwizdywanie co poniektórych zadowolonych z siebie i dziwiących się frustracji innych, przedstawicieli elit, dawnej założycieli i czołowych działaczy "Solidarności".
Jest jednak nadzieja, że obecny spór, który obecnie ogniskuje się wokół kwestii "roli SB w pierwszej Solidarności", być może wyewoluuje w kierunku sporu o zdradzone socjalne postulaty robotników. Gorzej, gdyby nie było żadnego sporu, a wszyscy świętowaliby rocznicę powstania Solidarności jednocześnie zasłaniając uszy na głosy uzasadnionego niezadowolenia robotników, którzy ją zakładali, a także nowego pokolenie ludzi pracy.
P.S. Dla przypomnienia - 21 "Postulatów Sierpniowych", z 17 sierpnia 1980 roku:
1. Zalegalizowanie niezależnych od partii i pracodawców związków zawodowych.
2. Zagwarantowanie prawa do strajku.
3. Przestrzeganie zagwarantowanej w Konstytucji PRL wolności słowa, druku i publikacji.
4. Przywrócenie do poprzednich praw ludzi zwolnionych z pracy po strajkach w 1970 i 1976 i studentów wydalonych z uczelni za przekonania, zniesienie represji za przekonania.
5. Podanie w środkach masowego przekazu informacji o utworzeniu MKS oraz opublikowanie jego żądań.
6. Podjęcie realnych działań wyprowadzających kraj z kryzysu.
7. Wypłacenie strajkującym zarobków za strajk, jak za urlop wypoczynkowy, z funduszu Centralnej Rady Związków Zawodowych (CRZZ).
8. Podniesienie zasadniczej płacy o 2 tys. zł.
9. Zagwarantowanie wzrostu płac równolegle do wzrostu cen.
10. Realizowanie pełnego zaopatrzenia rynku. Eksport wyłącznie nadwyżek.
11. Zniesienie cen komercyjnych oraz sprzedaży za dewizy w tzw. eksporcie wewnętrznym.
12. Wprowadzenie zasady doboru kadry kierowniczej na zasadach kwalifikacji, a nie przynależności partyjnej oraz zniesienie przywilejów Milicji Obywatelskiej, Służby Bezpieczeństwa i aparatu partyjnego.
13. Wprowadzenie bonów żywnościowych na mięso.
14. Obniżenie wieku emerytalnego - dla kobiet do 50 lat, dla mężczyzn do 55, lub zapewnienie emerytur po przepracowaniu w PRL 30 lat dla kobiet i 35 dla mężczyzn.
15. Zrównanie rent i emerytur starego portfela.
16. Poprawienie warunków pracy służby zdrowia.
17. Zapewnienie odpowiedniej ilości miejsc w żłobkach i przedszkolach.
18. Wprowadzenie płatnych urlopów macierzyńskich przez 3 lata.
19. Skrócenie czasu oczekiwania na mieszkania.
20. Podniesienie diety z 40 do 100 złotych i dodatku za rozłąkę.
21. Wprowadzenie wszystkich sobót wolnych od pracy.
Łukasz Foltyn
Tekst ukazał się na blogu Autora (lukaszfoltyn.salon24.pl).
